Update over Wilma en uitkijken naar de Horizon

Eindelijk is er een nieuwe horizon om naar uit te kijken! De revalidatiearts geeft aan dat Wilma klaar is voor de volgende fase en op basis hiervan hebben ze Wilma gevraagd om een datum te bedenken waarop ze de revalidatiesessies zou willen beëindigen. Wilma wil al een tijdje het programma beëindigen en teruggaan naar Oeganda. Tim heeft zijn best moeten doen om Wilma in het programma te houden, maar uiteindelijk stopt het programma eind oktober.

Wat betreft het terug gaan naar Oeganda, zijn aanpassingen aan ons woonhuis noodzakelijk. Ons huidige woonhuis is in de jaren 80 gebouwd en past niet bij de huidige staat van Wilma. Het huis is prima geweest, maar na de beroerte, de zes dagen daarna, was het vrij moeilijk om in het huis in zijn huidige staat te wonen (kleine deuren, smalle gang, kleine badkamer en zeer lage plafonds).  Het plafond is te laag, waardoor het erg heet wordt. Daarnaast zijn er lekkages en openingen in het plafond waardoor ongewenste gasten zoals vleermuizen, muizen en mieren enz. in het huis komen. De fundering is slecht en door de scheuren in de vloer komen mieren naar binnen en moet er constant schoon gemaakt worden. We hebben alle opties bekeken en het bouwen van een volledig nieuw en kleiner huis zal goedkoper en sneller zijn.  Het veranderen van het huidige huis leidt tot verzwakking van de huidige muren (moeten smaller gemaakt worden). Het bedradingssysteem moet vervangen worden (is onveilig) en het dak moet worden vervangen. Ook moet de vloer uitgraven worden om de fundering opnieuw te doen. Daarnaast moeten de spullen van Tim en Wilma allemaal tijdelijk worden opgeslagen.

Wilma haar rechterbeen is vooral  sterk verbeterd (ze gebruikt de wandelstok nog steeds, maar vaak vergeet ze het gewoon). Dit betekent dat zij stabieler wordt. Wilma gebruikt de stok, vooral ’s nachts als ze uit bed moet.

Wilma’s spraak is nog steeds een uitdaging, maar ze heeft veel woorden en geluiden toegevoegd. Ze heeft veel tijd nodig om de woorden te zoeken en soms met behulp van een elektronisch schrijfbord kan ze beter communiceren. Sinds drie weken werkt het revalidatiecentrum nu ook in het Engels aan de logopedie, ter voorbereiding op Oeganda.

Het is bijzonder hoe handig Wilma is geworden met haar linkerhand, zelfs met schrijven. Haar rechterarm is nog steeds een uitdaging, met niet veel beweging, deels ook vanwege pijn die ze heeft aan de rechterschouder, waardoor het moeilijk is om aan de rechterarm te werken. Wilma kreeg begin augustus de Botox-injectie waardoor haar vingers ontspannen bleven en niet “klapperden” (dit was zo’n bijzondere verandering).

Wat ook bijzonder is, de wens en het vermogen om meer te doen.  Wilma is behoorlijk alert en ging zo ver dat ze begon met het ontwerpen (dromen / plannen) voor schooluniformen voor de Generation of Hope Schools en de Chawolo-Sirongo Musical-outfit!

Ook kregen we een persoonlijk berichtje van iemand die we kennen uit 2007-2009 (ze had gehoord van de beroerte van Wilma en wilde contact opnemen en wenste ons ook het beste). Wilma herkende haar foto en vertelde Tim precies de buitenwijk waar ze in Kampala woonde en zelfs Tim herinnerde het zich niet. Dit geeft aan hoe allert Wilma is en we tellen onze zegeningen.

Tim en Wilma zijn eindelijk begonnen met het bijwonen van kerkdiensten in hun thuiskerk, Crossroads International Church, Den Haag. Dit speelt een grote rol in het genezingsproces voor zowel Tim als Wilma omdat ze bemoedigd worden, voor hen gebeden worden en gewoon in staat zijn om contact te maken met oude en nieuwe leden. Het is 140 km afstand, maar de moeite waard. Het is ook een “uitje” speciaal voor Wilma… gewoon om naar een ander deel van het land te gaan. Tim en Wilma proberen dit om de twee weken achter te doen. Het is bijzonder dat we de laatste keer drie keer achter elkaar gingen.